Opis
Aktywizacja zawodowa osób zagrożonych wykluczeniem z rynku pracy (w szczególności
niepełnosprawnych) nie jest zadaniem prostym. Niezależnie od poziomu rozwoju
gospodarczego i dobrobytu państwa borykają się z niskimi — w porównaniu z osobami
sprawnymi — wskaźnikami aktywności zawodowej i zatrudnienia. W światowej historii
polityki społecznej funkcjonowały różne rozwiązania w tym zakresie — od całkowitego
wykluczenia przez równoległe rynki pracy (konkurencyjny, chroniony) do daleko posuniętej
inkluzji. Współczesne rozwiązania mają często charakter hybrydowy — łączą
podejście oparte na prawach: praw człowieka w ogólności (Powszechna Deklaracja
Praw Człowieka, 1948; Międzynarodowy Pakt Praw Gospodarczych, Społecznych
i Kulturalnych, 1966; Międzynarodowy Pakt Praw Obywatelskich i Politycznych, 1966;
Karta Praw Podstawowych Unii Europejskiej, 2010), jak również praw osób z niepełnosprawnościami
(Karta Praw Osób Niepełnosprawnych, 1997; Konwencja o prawach
osób niepełnosprawnych, 2006), z legislacyjnymi wymogami nakładanymi
na pracodawców (system kwotowy).
[Zw wstępu]
