Opis
Badanie polskiego jazzu, jego kulturowych uwarunkowań i odniesień, pozostaje zadaniem
niełatwym. Specyfika tego gatunku muzyki jako fenomenu brzmieniowego,
brak odnośnych tradycji badawczych i zaplecza metodologicznego, szeroka paleta relacji, w jakie wchodzi jako składnik kultury (co implikuje wymóg interdyscyplinarności),
wreszcie rysująca się tu – całkowicie niemal niepoddana dotąd wnikliwszej refleksji i jakkolwiek znaczona jazzem – przestrzeń wymagająca zagospodarowania i zinterpretowania, to jedynie wybrane kwestie ilustrujące stojące przed badaczami problemy i pytania. Zmierzenie się z nimi pozostaje niezmiennie aktualne w badaniach jazzu w kulturze polskiej. Zarazem podejmowane w tym zakresie działania naukowe przynoszą cenne rezultaty nie tylko w wymiarze poznawczym, ale – jak się wydaje – są też satysfakcjonujące dla realizujących je badaczy.
[od redakcji]
