Opis
Specyfika rozwoju Ziem Zachodnich i Północnych w okresie powojennym wynikała między innymi z tego, iż odnotowano tu nasilone ruchy wędrówkowe ludności. W związku z nowym kształtem granicy polsko-niemieckiej wysiedlono większość dotychczasowych mieszkańców, a procesowi temu towarzyszyło przybywanie nowych
osadników polskiego pochodzenia. Intensywny ruch migracyjny powodował w efekcie, że od podstaw kształtowała się lokalna społeczność, zbudowana często na kompromisach między różnymi zwyczajami i obyczajami, a także na łagodzeniu pojawiających się konfliktów. W rezultacie można mówić o tym, że tereny te stały się, zwłaszcza w pierwszych latach powojennych, interesującym miejscem do prowadzenia
badań, również z punktu widzenia tematyki bezpieczeństwa społecznego czy socjalnego.
Oprócz trudności ekonomicznych, związanych z dostępem do opieki medycznej czy zapewnieniem wsparcia ze strony instytucji opieki społecznej, społeczeństwo Ziem Zachodnich i Północnych borykało się dodatkowo także z kwestiami braku poczucia identyfikacji z nowym miejscem i nieznanymi sobie ludźmi, bycia nie „u siebie” i nie „wśród swoich”. Sytuacja taka stawała się czynnikiem negatywnie wpływającym na bezpieczeństwo socjalne (czy też szerzej – na bezpieczeństwo społeczne), którego poziom zależy w dużym stopniu od tego, czy i w jakim wymiarze
jednostka może liczyć na pomoc ze strony innych osób, grup czy instytucji, zwłaszcza w sytuacjach trudnych życiowo, kryzysowych.
[frg. wstępu]
