Opis
Pomimo upływu ponad dekady od reformy systemu gospodarowania odpadami i wprowadzenia 1 stycznia 2012 r. do systemu prawa nowych zadań publicznych realizowanych przez organy jednostek samorządu terytorialnego, a także kompetencji
do wydawania decyzji administracyjnych w celu realizacji tych zadań, zagadnienia
o charakterze procesowym i materialnoprawnym wciąż budzą określone wątpliwości w praktyce stosowania przepisów ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach1 przez właściwe organy.
Słusznie zauważa Anna Folgier, że „główną przyczyną nowelizacji ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach była konieczność dostosowania krajowych rozwiązań prawnych w zakresie gospodarki odpadami komunalnymi do prawa unijnego oraz potrzeba wywiązania się przez Polskę z przyjętych zobowiązań odnośnie do określonych poziomów odzysku i recyklingu oraz ograniczenia masy odpadów biodegradowalnych składowanych na składowiskach odpadów.”2
W drodze ewolucji przyjętych rozwiązań prawnych ustawodawca nałożył na właścicieli nieruchomości określone obowiązki o charakterze zarówno faktycznym,
jak i formalnym, związane z obowiązkiem składania deklaracji oraz odpowiednim
segregowaniem odpadów. Tym samym powstała również przestrzeń do oddziaływania czy nawet ingerencji organów administracji publicznej w sferę praw i obowiązków właścicieli nieruchomości objętych gminnym systemem odbierania odpadów komunalnych.
[frg. wstępu]
