Opis
Znakomicie się stało, że dr Michał Głażewski podjął problem, który w dwóch warstwach jest zupełnie w polskiej myśli pedagogicznej nieobecny. Jeden – to kwestia utopii i dystopii, a drugi to problem nieobecności w analizach pedagogicznych teorii systemów autopojetycznych Niklasa Luhmanna, co wcale nie jest tożsame z jego diagnozą o braku rozpraw nawiązujących w swoich założeniach do innych teorii systemowych. […] Podjęcie przez M. Głażewskiego tego tematu stanowi istotne wypełnienie luki w recepcji tej teorii na naszym gruncie. Nie ma bowiem w naszej literaturze tak poważnego studium badawczego tej właśnie teorii i jej odgałęzień. […]
Autor znakomicie porusza się po współczesnej filozofii i pedagogice filozoficznej czy socjologii edukacji, ujawniając to w analizach porównawczych teorii Luhmanna do teorii J. Habermasa, N. Postmanna, H. Willkego. […]
Całość swoich rozważań osadza w szerokim kontekście rozumienia conditio Humana, a nierzadko też dopełnia je głęboką refleksją nad światem człowieka i człowiekiem w świecie. Nie ukrywam, iż właśnie ta część rozprawy sprawia ogromną satysfakcję czytelnikowi, potwierdzając zarazem niezwykłą erudycję Autora.
