Opis
Niniejsza rozprawa jest poświęcona analizie warstwy leksykalnej powieści
bałkańskich Teodora Tomasza Jeża, a podstawą badań postanowiono uczynić część dorobku jednego z bardziej płodnych pisarzy XIX w., a przy tym cieszącego się popularnością wśród licznych kręgów czytelniczych i stanowiącego niewątpliwy autorytet.
Obfitość prac, jakie po sobie pozostawił Jeż, może skłaniać do refleksji nad sposobami używania środków językowych i ich przekształceniami, a więc nad tym, czy ta znaczna liczba tekstów koresponduje z kreatywnością
autorską, czy może skazuje twórcę na powtarzalność własnych wyborów leksykalnych. Podjęte w tej rozprawie rozważania będą zatem miały na celu charakterystykę leksyki wybranej grupy tekstów, określenie
preferencji autora w jej doborze i przeobrażeń w jej użyciu w danym czasie. Z uwagi na obszerność materiału badawczego dokładniejszej analizie zostaną poddane wybrane grupy słownictwa: leksyka egzystencjalna
oraz turcyzmy, a więc formy niezbędne do kreacji świata przedstawionego
badanych powieści historycznych, których miejscem akcji
są Bałkany.
[frg. wstępu]
