Opis
Tom pt. Miejsce i tożsamość – czyta się jako interesujący przegląd literackiego dorobku lubuskiego – to po pierwsze. Po drugie, co wynika z perspektywy badawczej przyjętej przez inicjatorów publikacji, lektura ta daje obraz utrwalonych w twórczości literackiej procesów kulturowego zakorzenienia się w przestrzeni pierwotnie obcej w każdym wymiarze. Ten aspekt zamieszczonych w tomie tekstów literatura lubuska dzieli z doświadczeniami części innych regionów powojennej Polski, dodając w ten sposób własne świadectwo do niezmiernie istotnej relacji ogólniejszej.
Z recenzji wydawniczej prof. dr. hab. Andrzeja Zawady
„Miejsce” i „tożsamość” należą dziś do repertuaru najbardziej wyeksploatowanych pojęć i – obok takich kategorii, jak np. „dialog” „narracja”, „odmienność” czy „pamięć” – obsługują zagadnienia, którym współczesna humanistyka przyznaje miejsce centralne, na temat których nader chętnie wypowiada się nie tylko literaturoznawstwo (zwłaszcza spod znaku badań antropologicznych i zwrotu topograficznego), ale też takie dziedziny, jak językoznawstwo, filozofia, socjologia, psychologia, historia. Czy zatem warto po raz kolejny wracać do tych haseł? Czy do literatury przedmiotu, która narosła wokół obu komplementarnych wobec siebie terminów, można dziś jeszcze dodać coś nowego? Zdaniem piszącej te słowa, jest jeden przynajmniej powód, który pozwala postawić odpowiedź twierdzącą, a który streszcza się, by nawiązać do nazwy tej książki, w pierwszym członie jej podtytułu: „literatura lubuska”.
Fragment
