Opis
Otóż powiadają, że ci Panończycy, nazwani tak od Pana, wywodzą się, jak mówią, od Janusa, potomka Jafeta. Pierwszym z nich miał być ów potężny książę Nemrod, który najpierw zaczął ujarzmiać ludzi, braci swoich, i zmuszać do posłuszeństwa wobec siebie. Z tych więc Panończyków pochodzili trzej bracia, synowie Pana, władcy Panończyków, z których pierworodny miał imię Lech, drugi Rus, trzeci Czech. I ci trzej wydawszy potomstwo z siebie i ze swego rodu, posiadali trzy królestwa: Lechitów, Rusinów i Czechów (zwano ich też Bohemi), posiadają je obecnie i na przyszłość posiadać będą, jak długo spodoba się Bożej woli…1
W taki sposób początki sąsiedztwa polsko-czesko-ruskiego postrzegał autor Kroniki wielkopolskiej. Wizję tę zmodyfikował nieco Jan Długosz, czyniąc Rusa wnukiem Lecha. Od Rusa nazwę wzięła cała kraina2. Lech i Czech może nie byli potomkami Janusa, syna Jafeta, nie wywodzili się z Panonii, a Rus nie był wnukiem Lecha, lecz rzeczywiście Polacy, Czesi i Rusini stworzyli sąsiadujące ze sobą „królestwa”3. Pierwsze wiarygodne wzmianki o sąsiedztwie wspomnianych trzech monarchii zawdzięczamy Ibrahimowi ibn Jakubowi4. Podróżując po Europie w latach 965-966, Ibrahim trafił na dwór Ottona I i, prawdopodobnie, księcia czeskiego Bolesława I Srogiego5. Podróżnik opisał władztwo Bolesława „króla” „Bohemii”, Pragi i Krakowa.
[frg. wstępu]
