Opis
Na temat poezji Bułata Okudżawy funkcjonuje dość rozpowszechniony pogląd, iż nie poddaje się ona analizie intelektualnej, że przeskakując stopnie logiki, poeta oddziałuje bezpośrednio na emocje odbiorcy. Niemniej od początku jego drogi twórczej liczne grono krytyków, a następnie badaczy – literaturoznawców, filozofów, historyków, muzykologów, socjologów oraz specjalistów innych pokrewnych dziedzin naukowych zarówno w ojczyźnie pisarza, jak i poza jej granicami, stara się zgłębić fenomen popularności oraz tajniki warsztatu tego wszechstronnego twórcy. Próba usystematyzowania stanu badań nad twórczością Okudżawy […], skoncentruje się przede wszystkim na publikacjach odnoszących się do jednej z form tej twórczości – mianowicie do poezji, której poświęcone będą rozważania zawarte w niniejszej publikacji. Na zasadniczą część pracy składają się trzy rozdziały. Rozdział I, zatytułowany „Specyfika gatunkowa piosenki autorskiej Bułata Okudżawy”, ma charakter teoretyczno- i historycznoliteracki. Została w nim przedstawiona geneza zjawiska piosenki autorskiej w Związku Radzieckim oraz podstawowe wyróżniki tego gatunku. Przedmiot dociekań rozdziału II stanowią „Główne motywy poezji”, zaprezentowane w trzech podrozdziałach, z których pierwszy został poświęcony motywom autobiograficznym, drugi podejmuje skomplikowaną problematykę sacrum, trzeci zaś traktuje o wątkach polskich. Rozdział III, zatytułowany „Zagadnienia stylistyki”, przynosi rozważania o trzech dominantach, za które autorka niniejszej pracy uznała metaforyzację codzienności, personifikację abstractum oraz obecność tzw. figur kresu życia.
