Opis
Wysiłki badaczki skupiły się na rozpoznaniu i określeniu obszarów doświadczenia indywidualnego, wspólnego wszystkim pokoleniom. Bardziej ogólnie dotyczą one znaczenia najbliższego środowiska rozwoju dla wzoru realizowania zadań rozwojowych przez współczesnych młodych dorosłych. Praca przedstawia elementy wspólne dla trzech pokoleń rodzin, wskazując treści ciągle aktualne w doświadczeniu indywidualnym ich członków. Są to treści istotne z punktu widzenia doświadczenia indywidualnego, rodzinnego czy gatunkowego, przenoszone z pokolenia na pokolenie pomimo przeobrażeń kontekstu rozwojowego. Ważne pytania, na które starano się uzyskać odpowiedź na drodze eksploracji empirycznej, odnosiły się do oczekiwań dotyczących charakteru zmian dróg życiowych młodych dorosłych: Jaki jest ich przebieg? Czy zachodzą one w sposób ewolucyjny, czy rewolucyjny? Czy poszczególne generacje asymilują zmieniający się kontekst życiowy? Czy adaptacja obejmuje zarówno schematy umysłowe, jak i schematy zachowań? A może mamy do czynienia z zapaścią międzygeneracyjną pod względem postrzegania kolejności realizacji zadań rozwojowych i wartościowania zdarzeń życiowych, co wskazywałoby na rewolucyjny charakter rozpatrywanych zmian?
W celu uzyskania odpowiedzi na powyższe pytania przeprowadzono badanie, którego rezultaty wskazały uwarunkowania sprzyjające przekazowi międzypokoleniowemu w rodzinie, uwypuklając rozwojowy i adaptacyjny mechanizm transmisji międzygeneracyjnej. Mechanizm przekazu międzypokoleniowego poddano analizie z punktu widzenia rozwoju indywidualnego dorosłych i adaptacji do warunków społeczno-kulturowych rodziny. Szczególnie wartościowe wyniki badań, z perspektywy autorki, stanowią rozpoznanie czynników sprzyjających rodzicielstwu i dostarczenie podstaw do optymalizacji warunków podejmowania przez młodych ludzi tego zadania o wymiarze ponadjednostkowym i ponadczasowym. Jego realizacja jest bowiem niepowtarzalną szansą na przekroczenie granic istnienia – zarówno w sensie biologicznym, jak i psychospołecznym.
