Opis
Współczesne szkolnictwo katolickie Polski, Niemiec i Francji odgrywa ważną rolę edukacyjną, społeczną i kulturową, a dowodzą tego historyczny i aktualny dorobek, potrzeby oświatowe społeczeństw, jego tradycje, doświadczenia oraz miejsce w systemach edukacyjnych wybranych państw. Podejmując próbę ukazania stanu i charakteru średniego szkolnictwa katolickiego, należało wyeksponować historyczny związek tego szkolnictwa z katolicką tradycją i kulturą poszczególnych państw, zwłaszcza że każde zjawisko społeczne, percypowane w sferze intelektualnej, przebiega w określonym kontekście kulturowym. Jeśli chodzi o Polskę, to II Rzeczpospolita (1918-1939) stanowiła ostatni historyczny i kulturowy etap nieprzerwanej i nieskrępowanej działalności prywatnego sektora edukacyjnego, aż do wybuchu II wojny światowej. Jest on przedstawiony w literaturze przedmiotu przez badaczy zajmujących się tematyką oświatową, w tym wypadku edukacyjną, wychowawczą i prawną. Do badaczy tych należą m.in.: S. Bross, E. Walewander, E. Kabat, E. Balawajder, J. Krukowski, H. Misztal, F. Lempa, F.J. Mazurek, S. Majewski, L. Adamczuk, W. Zdaniewicz, R. Włodkowski. Mimo to wymieniona problematyka okresu międzywojennego nie została uwzględniona w mojej publikacji. Zadecydowała o tym przede wszystkim przyjęta w tytule dysertacji cezura czasowa.
W niniejszej publikacji przedstawiam stan średniego szkolnictwa katolickiego po 1945 roku w wybranych państwach Europy Zachodniej, współtworzących w przyszłości struktury Unii Europejskiej. Wybrane zostały do tego: Polska, Francja i Niemcy jako kraje lokalizowane w obszarze wielowiekowej kultury zachodniej – łacińskiej. Drugim problemem empirycznym była próba ukazania na europejskim tle reaktywowania, rozwoju i dokonań polskich średnich szkól katolickich po roku 1989, w sytuacji powrotu Polski do zachodniej tradycji kulturowej.
