Opis
Klasztor kanoników regularnych reguły św. Augustyna funkcjonował w Żaganiu od końca XIII w.1 – dokładnie w 1284 r. książę żagański Przemko sprowadził z Nowogrodu Bobrzańskiego kanoników regularnych2, którzy rezydują tam do tej pory. W wyniku tej translacji niewielki wówczas klasztor zyskał na znaczeniu: powstała tam jedna z największych w tej części Europy bibliotek3, zakonnicy studiowali na uznanych uniwersytetach4 i cieszyli się poważaniem wśród okolicznej ludności. Kanonicy regularni
z przerwami funkcjonowali tam do początków XIX w., a ich działania miały duży wpływ na rozwój miejscowej gospodarki oraz kulturę i cywilizację regionu. Okresy lepszej kondycji opactwa przeplatały się z latami stagnacji. Szczególnie burzliwy był wiek XV, w którym to funkcję opata sprawował Szymon Arnoldi.
Informacje o nim możemy czerpać nie tylko z licznych wystawionych przez niego dokumentów, ale przede wszystkim z kart Katalogu opatów żagańskich. I właśnie kronikarski
opis dokonań opata i ocena postaci Szymona będą przedmiotem tego artykułu.
[frg. wstępu]
