Opis
W dzisiejszych czasach badania procesów obróbki skrawaniem bazują się na podejściu systemowym. W tym celu tworzy się model procesu obróbki skrawaniem (rys. 1), który w zależności od potrzeby pozwala na:
uwzględnienie warunków wyjściowych obróbki (cech charakterystycznych obrabiarki i narzędzia, półfabrykatu, zakresie ewentualnych parametrów skrawania, możliwości wykorzystania środków chłodząco-smarujących itp.),
prognozowanie skutków obróbki (wydajności i ekonomiczności obróbki, jakości elementu obrabianego, trwałości i niezawodności narzędzi skrawających itp.),
wyjaśnienie przyczyn zmian w procesie obróbki, polegające na pogłębieniu wiedzy o całym szeregu zjawisk fizyko-chemicznych zachodzących podczas obróbki.
Model obróbki skrawaniem w ostatnim okresie podlegał nieustannemu rozwojowi, zmieniając swoją postać. Jeszcze kilkanaście lat temu na drodze skrawania usuwano dość znaczne warstwy materiału doprowadzając półwyrób w kolejnych operacjach technologicznych do gotowego wyrobu. Aktualnie w wyniku rozwoju materiałów narzędziowych, udoskonalenia technologii produkcji półfabrykatów obróbka skrawaniem coraz częściej ogranicza się tylko do końcowego ukształtowania wyrobu, nadania mu ostatecznych wymiarów i wymaganych cech warstwy wierzchniej. Procesowi temu poddawane są części już utwardzone, co umożliwia uzyskanie powierzchni o świadomie nadanych właściwościach eksploatacyjnych.
