Opis
Niniejsza publikacja traktuje o turystyce kulturowej. Jej przedmiotem jest zatem bodaj najstarsza forma turystyki, stwierdzona już na podstawie starożytnych relacji i reliktów, nadal rozwijająca się współcześnie, bardzo różnorodna, a zatem uprawiana oraz organizowana w wielu postaciach. Sam Autor, uwzględniając międzynarodowe badania i różnorodne podejścia [Mikos v. Rohrscheidt 2008a, s. 5‑17], konsekwentnie definiuje ją następująco: „Nazwą turystyki kulturowej możemy określić te wszystkie grupowe lub indywidualne wyprawy o charakterze turystycznym, w których spotkanie
uczestników podróży z obiektami, wydarzeniami i innymi walorami kultury wysokiej lub popularnej albo powiększenie ich wiedzy o organizowanym przez człowieka
świecie otaczającym jest zasadniczą częścią programu podróży lub stanowi rozstrzygający argument dla indywidualnej decyzji o jej podjęciu lub wzięciu w niej udziału” [Mikos v. Rohrscheidt 2008b, s. 31]. Ta turystyczna odmiana kontaktu z dziedzictwem
i uczestnictwa w kulturze posiada przy tym swój specyficzny wymiar: w jej ramach są one realizowane w sposób całkowicie nieprzymuszony oraz w wybranych przez uczestnika formule, trybie, a często także (wspomnijmy tu elastyczne pakiety) strukturze.
[frg. wstepu]
