Opis
W ostatnich latach obok dociekań kontynuujących tradycyjne – w zakresie grafii i fonetyki staropolskiej – postępowanie badawcze pojawiły się prace, podejmujące z jednej strony próbę oceny dotychczasowych metod, z drugiej, prezentujące nowe ujęcie tych trudnych i bardzo skomplikowanych zagadnień.
Do nurtu tradycyjnego należą monografie języka tekstu staropolskiego, a także opracowania poświęcone omówieniu określonego problemu fonetycznego w danym tekście.
I tak np. w monografii języka Modlitw Wacława kolejne rozdziały przynoszą charakterystykę ortografii, fonetyki i fleksji tego zabytku [Staszewska, 1997]. Autorka wzorem prac wcześniejszych szczegółowo analizuje kolejne zjawiska, pokazując je na tle stanu poświadczonego w innych tekstach staropolskich. Celem nadrzędnym badań jest odpowiedź na dwa pytania, a mianowicie: która z trzech części Modlitw Wacława odzwierciedla najnowszy stan języka oraz jaka jest podstawa regionalna poszczególnych części.
