Opis
W rozważaniach dotyczących możliwości wykorzystania komputerów w edukacji zwraca się uwagę na bardzo szerokie jego aplikacje. Ogólnie w pedagogice, a szczególnie w pedagogice dorosłych, komputer można wykorzystać w takich sferach edukacyjnych, jak: proces kształcenia, dokształcania, samokształcenia; diagnostyka i terapia pedagogiczna; badania pedagogiczne; organizacja i zarządzanie edukacją. Z kolei, w aspekcie taksonomii zastosowań technologii informacyjno-komunikacyjnych (TIK) w pedagogice, Bronisław Siemieniecki wymienia pięć obszarów: a) TIK w pedagogice specjalnej; b) TIK w procesie wychowania; c) TIK w nauczaniu-uczeniu się; d) TIK w zarządzaniu edukacją; e) TIK w badaniach edukacyjnych. W podjętej dyskusji na uwagę zasługuje obszar trzeci obejmujący proces nauczania-uczenia się (dydaktykę), do którego autor zalicza także – oprócz stosowania komputera w kształceniu na odległość, samodzielnym zdobywaniu wiedzy, bibliotece szkolnej, procesie ewaluacji – komputerowe wspomaganie kształcenia4. Rozpatrując wykorzystywanie komputerów w procesie kształcenia, należy mieć na myśli przedsięwzięcia związane z nabywaniem wiedzy, umiejętności i wartości, monitorowaniem procesu dydaktyczno-wychowawczego, tworzeniem baz wiedzy (np. bibliotecznych).
[…] Monografi a dotycząca dydaktycznej użyteczności komputerów adresowana jest do tych wszystkich, których interesują aspekty procesu wykorzystywania technologii informacyjno-komunikacyjnej w szeroko rozumianej edukacji. Przedstawiane zagadnienia mogą być przydatne nie tylko dla badaczy podjętej problematyki, ale i dla studentów (szczególnie kierunku edukacja techniczno-informatyczna i specjalności edukacja medialna i informatyczna) oraz nauczycieli praktyków, wdrażających nowe technologie do zawodowej praktyki (nie tylko zajęć komputerowych i informatyki).
