Opis
Najnowsza proza polska, pisana z myślą nie tyle o koneserach pięknego słowa i uszlachetniającej myśli, ile o czytelnikach poszukujących coraz to mocniejszych wrażeń, osadzona jest w realiach „tu i teraz” sprzęgniętych z wybiegającą w przeszłość lub przyszłość fantastyką oraz w tzw. kulturze popularnej czy wręcz masowej, będącej nierzadko zaprzeczeniem tradycyjnego rozumienia kultury. Do współczesnych pisarzy, zakotwiczonych w (po)ponowoczesnym świecie popkultury, zafascynowanych filmem, marzących we wczesnej młodości o karierze filmoznawcy, a których debiut przypadł już na XXI wiek, należy Jakub Żulczyk (ur. 1983 r.; wydanie pierwszego opowiadania – 2005 r., a rozbudowanej na jego zrębie pierwszej powieści – 2006 r.).
Oddana do rąk Czytelnika monografia powstawała z myślą uchwycenia jednego z niezaprzeczalnych fenomenów pisarstwa owego prozaika; szczególnego rysu twórczości, która – jak wolno przypuszczać – będzie się jeszcze rozwijała i ewoluowała w różnych kierunkach.
[frg. wstępu]
