Opis
W kolekcjach egiptologicznych na świecie znajduje się ponad 800 obiektów6, ale niezwykle trudno jest znaleźć dwa identyczne: sceny, a nawet pojedyncze figury różnią się detalami, co wynika z faktu, że sarkofagi, nawet pochodzące z tego samego podokresu, były wykonywane w różnych warsztatach i przez różnych artystów, a ci reprezentowali swobodę twórczą tylko w niewielkim stopniu ograniczoną schematami czy wzorami kompozycji przedstawiających koncepcje teologiczne. Przygotowywana baza przedstawień
ikonograficznych będzie obejmować rysunki tworzone na podstawie zdjęć, rysunki są bowiem bardziej przejrzyste; niektóre sceny są źle zachowane i zdjęcia byłyby
nieczytelne, ponadto rysunek umożliwia dokonanie rekonstrukcji uszkodzonych fragmentów przedstawienia. Dotychczas wykonano ponad 3 tys. rysunków, co stanowi przypuszczalnie połowę planowanej liczby.
To niezmierne bogactwo motywów ikonograficznych, poza zróżnicowaniem wynikającym
z różnorodności warsztatowej i rozwoju myśli teologicznej w Egipcie w okresie ok. 150 lat trwania tego typu sarkofagów „na żółtym tle” jest wynikiem kilku zjawisk historycznych i kulturowych w Egipcie okresu 21 i początku 22 Dynastii, a także kilku zasadniczych koncepcji religijnych dotyczących zmarłego i jego kultu.
Już sama dekoracja wieka (il. 1) odzwierciedla koncepcję zmartwychwstania: podczas
gdy dolna część wciąż przypomina owiniętą bandażami mumię, górna połowa wieka ukazuje zmarłego już jakby wyzwolonego z bandaży, za to w ozdobnej peruce, z elementami biżuterii widocznej na palcach rąk, na szyi czy na wysokości uszu, a oczy zmarłego są szeroko otwarte.
[frg. wstępu]
