Opis
Poprzednie wydanie książki spotkało się z życzliwym przyjęciem czytelników. W wydaniu drugim dokonaliśmy dwóch uzupełnień. Pierwszy z nowych esejów opowiada o Katarzynie II – carowej Rosji. Niewątpliwie była postacią nieszablonową, o wielkiej erudycji. Życie nie szczędziło jej upokorzeń, szczególnie w okresie dziecięcym. Odnajdywała spokój w czytaniu autorów francuskich, a gdy dorosła, zakochała się we francuskim oświeceniu. Idee tej „ludzkiej” filozofii próbowała realizować praktycznie. Drugi esej przedstawia Annę-Esterę Tumarkin – pierwszą w Europie profesorkę filozofii. Niezwykle pracowita i utalentowana nie otrzymała jednak Katedry Filozofii w Uniwersytecie Berneńskim, gdyż „męska” Rada Naukowa uznała, że jako kobieta nie da sobie rady. Jak widać mizoginia – ta dziwna męska choroba – długo nie odpuszczała. Kobiety, które opisane są w niniejszym tomie, żyły w różnych okresach historycznych. O każdej można powiedzieć, że była córką swej epoki. Ich teksty wyrażały niepokoje czasów, w których funkcjonowały i działały. Mimo całej różnorodności łączyło je to, że bez nich wiele wątków filozoficznych, a może nawet całych nurtów, nigdy by się nie pojawiło w przestrzeni nauki. Dlatego warto o nich pisać. [Lilianna Kiejzik]
