Opis
Bruno Jasieński chętnie posługiwał się neologizmami. Tworzył ich wiele, wyzyskując przy tym rozmaite mechanizmy budowania takich jednostek. Oprócz zapożyczeń najczęściej sięgał po technikę łączenia elementów słowotwórczych i leksykalnych, stanowią one najważniejszy sposób powiększania słownika poetyckiego. Neologizmy służyły mu do tworzenia swoistej wizji rzeczywistości, którą kreował poprzez ekspresyjny ich charakter. Świadczą o eksperymentach i zabawach słownych, urzekają bowiem nie tylko melodyjnością, ale i podobieństwem do zwykle stosowanych środków językowych, a przecież tak są od nich różne.
[fragment książki, s. 160]
Ze Spisu treści:
I. Słowo o Brunonie Jasieńskim
II. Język a futurystyczna wizja świata
III. Leksyka potoczna Zmęczył mnie język ( tu: Problematyka potoczności. Antropocentryzm, nacechowanie, wartościowanie. Nazwy i określenia człowieka. Człowiek i inni ludzie. Określenia człowieka ze względu na profesję. Ciało ludzkie i jego części. Czynności i stany fizyczne człowieka. Nazwy miejsc związanych z działalnością człowieka. Otoczenie fizyczne człowieka. Inne kręgi znaczeniowe)
IV. Somatyczny słownik poety (Leksyka somatyczna – sposoby definiowania. Leksemy „fenomenów biologii”. Frekwencja leksyki somatycznej.)
V. Osobliwości leksykalne
