Opis
W drugiej połowie lat 50. XX w. Paul A. Samuelson sformułował hipotezę o zbieżności w długich okresach czasu optymalnych ścieżek wzrostu do pewnej ścieżki „wzorcowej”, na której gospodarka osiąga maksymalne, równomierne tempo wzrostu. Samuelson ową ścieżkę wzorcową, charakteryzującą gospodarkę w swoistej równowadze dynamicznej (równowadze wzrostu), porównuje do magi-strali w transporcie drogowym. W uzasadnieniu zauważa, że jeżeli z pewnej miej-scowości mamy dojechać do miejscowości położonej niedaleko, wówczas skieru-jemy się bezpośrednio ku celowi, korzystając z dróg lokalnych; gdy jednak miej-scowość, do której mamy dojechać, będzie znacznie oddalona, wtedy najpierw po-staramy się dojechać do autostrady (magistrali), następnie poruszać się po niej tak długo jak to będzie możliwe, by końcowy odcinek podróży odbyć znowu po pro-wadzących do celu drogach lokalnych. Utożsamiając położenie miejscowości ze stanami gospodarki, regułę magi-strali można sformułować następująco: Wychodząc z historycznie ukształtowanych warunków początkowych, prawidłowo (optymalnie) funkcjonująca gospodarka po-winna możliwie szybko dojść do wzorcowej ścieżki wzrostu (lub jej bliskiego oto-czenia), następnie rozwijać pozostając na tej ścieżce (lub w jej pobliżu), by osta-tecznie – w końcowej fazie rozpatrywanego horyzontu czasu – oddalić się ewentu-alnie od niej w celu osiągnięcia założonego/pożądanego stanu końcowego. Przedstawiona hipoteza wzrostu gospodarczego wzbudziła na świecie duże zainteresowanie ekonomistów matematycznych, którzy udowodnili dotąd wiele tzw. twierdzeń o magistrali (produkcyjnej, kapitałowej, konsumpcyjnej) w różnych typach modeli wzrostu, szczególnie modeli typu input-output Neumanna-Leon-tiefa-Gale’a, a prowadzone w ciągu minionych kilku dekad badania doprowadziły do powstania teorii magistral będącej dzisiaj jednym z filarów ekonomii matema-tycznej
[frg. wstępu]
