Opis
Zanim zacznę dziękować ludziom, dzięki którym ukazała się ta publikacja, warto powiedzieć o ramach teoretycznych i pojęciowych, w których się ona mieści, a także
o intelektualnym szlaku, który doprowadził mnie do jej napisania. Należę do pokolenia, które miało 18 lat w roku 1989, roku dwóchsetlecia rewolucji
francuskiej, ale także roku okrągłego stołu, upadku muru berlińskiego i pierwszych wolnych wyborów do parlamentu RP. Należę również do pokolenia, które stało się dorosłe, oglądając w TV upadek dyktatur komunistycznych, i nigdy nie odczuwało najmniejszej czułości czy nostalgii wobec tych reżimów czy sowietyzmu.
Jestem dożywotnio zaszczepiony przeciw retoryce antykapitalistycznej, nudnej i konwencjonalnej, która zdaje się nie brać pod uwagę klęski komunizmu i często
odwraca wzrok od intelektualnych narzędzi, które pozwoliłyby ją przekroczyć. Nie interesuje mnie oskarżanie polityki społecznej jako takiej – tym bardziej że bariery dotyczące osób z niepełnosprawnościami, o różnym zabarwieniu, są nieodzowną częścią otoczenia fizycznego i społecznego, a ich występowanie nie podlega dyskusji.
[frg. przedmowy]
