Opis
Kalendarze literackie stanowią mało dotąd poznaną przestrzeń badawczą. Charakteryzująca
je eklektyczność, trudności związane z wprowadzeniem jednorodnej kategoryzacji i postrzeganie ich jako trudnego do określenia pod względem metodologicznym gatunku sprawiły, że przez długie lata wydawnictwa tego rodzaju znajdowały się na peryferiach zainteresowań literaturoznawczych. Niniejsza monografia stanowi jedną z odpowiedzi na potrzebę naukowego pochylenia się nad literackimi kalendarzami książkowymi, które stanowią nieocenioną skarbnicę wiedzy o tradycji i kulturze.
Do ich marginalnej pozycji jako przedmiotu badań literackich przyczyniła się m.in. podkreślana przez wielu badaczy przynależność gatunku do tzw. literatury trywialnej. Jednak, na co wskazywał już w latach siedemdziesiątych XX wieku niemiecki literaturoznawca
Hans Dieter Zimmermann, literatura trywialna już sama w sobie oferuje wielkie bogactwo tematów i materiału do wykorzystania w pracach naukowych. I chociaż jest nisko oceniana w kryteriach estetycznych doświadczeń czy też moralnej iluminacji, nie powinna być pomijana w literaturoznawczym dyskursie. Parafrazując wypowiedź Aleksandry Okopień-Sławińskiej na temat jej roli i znaczenia, można stwierdzić, że rozpowszechniające ją kalendarze stanowiły swoisty rezerwat form archaicznych „dawno gdzie indziej zdezaktualizowanych lub zanikłych”, choć nie były zamknięte również na wszelkie mody i nowości.
[frg. wstęp
