Opis
W stosunku do pierwszego tomu niniejsza publikacja poszerza horyzont badawczy. Poza orientacją z perspektywy dziedziny muzyki, uwzględnia ona spojrzenia na pozamuzyczne implikacje, wpływy i związki jazzu z literaturą, filmem, sferą religii czy krytycznomuzyczną praktyką językową. Wskazują one nie tylko na trwałość obecności jazzu w polskiej kulturze, ale przede wszystkim na fakt korzystania z jazzu jako obszaru w tej kulturze już „zadomowionego”, z rodzaju muzyki, którym można operować i wykorzystywać jako twórczy, czytelny i wartościowy składnik rozmaitych działań artystycznych. Istniejące tu relacje z jazzem pokazują także, jak szeroki zakres objęło i obejmuje oddziaływanie tej muzyki, ale też – co szczególnie interesujące – jak wnikliwie i subtelnie jazz, jako pewien fenomen brzmieniowy, ale także „filozoficzno-estetyczny”, wrasta w kulturę i kształtuje jej rozmaite przestrzenie. To właśnie oddziaływanie jazzu – wychodzące poza jego realną, brzmieniową obecność jako manifestacji muzycznej – wydaje się niezwykle istotne i badawczo intrygujące.
